ساختمان‌های بلند
در ساختمان‌های بلند، بارهای مرده و زنده با افزایش تعداد طبقات به طور متناسب افزایش می‌یابد. وزن مصالح به‌کار رفته در ساختمان و تعداد کاربران در مقایسه با ساختمان‌های کوتاه، به همان نسبت طبقات و ارتفاع، بیشتر هستند؛ اما در رابطه با بارهای جانبی که سبب ایجاد تغییر شکل‌های افقی، پیچشی و نشست‌های نامتقارن در پی و… می‌شوند، به علت رفتار خاص ساختمان‌های بلند، این بارها، به صورت تصاعدی افزایش می‌یابند. رفتار ساختمان‌های بلند در برابر بارهای جانبی مانند یک طره بلند عمودی است و وظیفه اصلی ساختمان بلند، جذب و انتقال نیروهای حاصل از این بارها به پی است.
بارهای جانبی از پایین به بالا در ساختمان‌های بلند افزایش می‌یابد، اما به علت اینکه تکیه‌گاه این طره بلند در پایین‌ترین نقطه است؛ بیشترین مقدار گشتاور خمشی و بیشترین نیروی برشی در پایین‌ترین نقطه ساختمان اتفاق می‌افتد و به همین منظور بیشترین سختی در رابطه با بارهای جانبی باید در پایین‌ترین نقطه ساختمان تامین شود. بارهای قائم نیز از بالا به پایین باتوجه به افزایش طبقات افزایش می‌یابد. به همین منظور در برخی طرح‌ها، از پایین به بالا از تعداد عناصر عمودی نگهدارنده سقف‌ها می‌کاهند. بارهایی که بر یک ساختمان بلند وارد می‌شوند، دو منبع اصلی دارند؛ یکی ژئوفیزیکی و دیگری مصنوعی. از دیدگاه دیگر بارهای وارد بر سازه‌ها را میتوان به دو دسته بارهای استاتیکی و دینامیکی تقسیم کرد.
